Netwerken en recruitment

Niet eens zo heel lang geleden heb ik op HRlog een artikel geschreven met betrekking tot wat ik toen noemde "Social recruitment".

In dit stuk ben ik ingegaan op de kracht van met name online social networking sites bij recruitment. Een zeer beperkt gebruikt element dat nog steeds door de meeste recruiters, vooral bij bedrijven, over het hoofd wordt gezien.

De netwerkers die hun netwerken gebruiken voor recruitment zijn meestal Recruitment bureaus, waarbij de meeste zo incompetent zijn als je maar kan zijn in deze branche en veelal hun netwerken uitbuiten, maar niet op een gedegen manier er van gebruik maken.

De kracht van een netwerk van medewerkers wordt nagenoeg niet gebruikt, en dat is een groot gemist voor de meeste bedrijven. In veel personeelshandboeken cq. arbeidsvoorwaarden regelementen staat zelfs letterlijk geschreven: een aanbreng fee voor het recruiteren van een nieuwe medewerker bijvoorbeeld in de familie, vrienden of kennissenkring.

WAAROM? Waarom alleen in de persoonlijke kring? Waarom niet in de zakelijke kring waar juist het potentieel zoveel groter is? Zijn zakelijke contacten dan soms "eigendom" van het bedrijf? Waarom doet een bedrijf hier niets mee? Waarom is hier geen stimulans voor? Waarom zo'n scheiding?

Netwerken is op veel manieren in te zetten. Voor het vinden van nieuw personeel in de huidige arbeidsmarkt is het een heel goed middel, maar zet het wel probaat in.