Advies gevraagd over het ZKJID-syndroom...
De mensen met de 'netwerker-reputatie' onder ons zullen dit ongetwijfeld herkennen:
"Zeg, ken jij iemand die...?". Dit noem ik dan nu maar het Zeg-Ken-Jij-Iemand-Die-Syndroom, kortweg het "ZKJID-syndroom".
Hoe gaan jullie hier mee om?
Ik vind af en toe mensen verwijzen geen enkel probleem, ik heb ook niet de ambitie als contact broker actief te zijn, maar help wel regelmatig mensen aan nieuw personeel of freelancers (Hoeveel bespaar ik ze dan precies?), ken veel mensen met een heel specifiek profiel die doorgaans moeilijk te vinden zijn (Het heeft míj flink wat tijd, energie, moeite en dus ook geld gekost zo'n breed georiënteerd netwerk op te bouwen), investeer veel in mijn relaties (vertrouwen, credibility) dus kan schijnbaar (!!) gemakkelijk mensen om iets vragen of om wat voor reden dan ook bij ze aankloppen.
Het risico is natuurlijk dat je de sluiproute/binnenbocht/"handige vraagbaak annex connector" wordt voor veel mensen. Daarbij vind ik het ook een verschil of ik zélf proactief mensen doorverbind of dat mensen met verzoeknummers op de stoep staan. Anderzijds is een deel van je waarde binnen een netwerk juist die verbondenheid, en die moet zich ook bij vragen van mensen bewijzen.
Hoe doen jullie dit?
posted by Annedien Hoen @ 17:07
8 comments
8 Comments:
Ach ja, daar hebben we allemaal mee te maken. Men vraagt mij ook wel eens of ik niet iemand weet die heel erg creatief is en in staat is om een bedrijfsidentiteit te creëren. En dan moet ik altijd direct aan jou denken!
Iedereen die veel contacten heeft zal regelmatig anderen met elkaar in contact brengen. Dat is volgens mij de basis van netwerken. Het wordt alleen, zoals je aangeeft, wel vervelend als mensen alleen maar vragen.
Het is misschien te makkelijk om dan te stellen: kindertjes die vragen......
Maar ik word zelf wel wat minder enthousiast in het verbinden van mensen als het een ‘vrager’ betreft. Aan de andere kant ik help daar soms wel iemand mee die ik verbind met die ‘vrager’ en die daar weer wat aan verdient. Zolang diegene dan maar geen ‘vrager’ is heb ik er niet zo’n problemen mee.
Ik word ook wel eens verbonden zonder dat de verbinder daar direct beter van wordt. Belangrijk is dan dat ik die verbinder niet vergeet.
Persoonlijk ga ik er nog steeds vanuit dat zolang ik mensen met elkaar kan verbinden in zelf ook wel weer eens verbonden wordt. En bij notoire ‘vragers’ heb ik soms een black-out.
Beste Annedien,
Ik zie het probleem niet zo ;-) In mijn ogen functioneer je prima: er komen veel mensen naar je toe met belangrijke vragen - ze nemen je advies zeer serieus. Je hebt één van de verschillende rollen die Malcom Gladwell in "The Tipping Point" in het sociale spel (ben de naam vergeten) perfect ingevuld.
Nu vraag je je af of je niet te veel weggeeft, en of je niet de deur minder open moet houden. Nee nee nee!
Je rol (en het gat waar je in gesprongen bent) is die van verbinder - als jij het niet doet, komt er vanzelf een ander. Vergelijk het met deze website: wil je op termijn met deze website ook geld gaan verdienen en van mensen contributie vragen?
We hebben in onze netwerk economie mensen zoals jou nodig. Wanneer jij het niet doet, vult een ander die rol in - netwerken zal altijd gratis blijven. Het verandert natuurlijk wanneer je er je beroep van gaat maken, zoals headhunter, maar dat is een ander verhaal.
(Her)lees "Ideavirus" van Seth Godin (gratis te downloaden op http://www.ideavirus.com/ of http://www.sethgodin.com/ideavirus/01-getit.html ) en verdiep je in de teksten over de uitstel van het oogsten.
Met vriendelijke groeten,
inne@darwine.nl
Dank voor jullie uitgebreide reacties!
@Inne:
Probleem? Uitdaging bedoel je ;-)
Mijn vraag ligt niet zozeer bij "of ik niet teveel weggeef" (dat doe je als enthousiasteling, proactieveling, positieveling sowieso wel ;-), dat is "derving" waar ik rekening mee hou)- wél bij het kiezen van een verstandige houding ten opzichte van de onvermijdelijke luie, nemende en soms ronduit parasitaire mensen die je dan aantrekt.
Bovendien trekt zoiets een wissel op je tijd als je reputatie groeit en je inbox uitpuilt van de ZKJID'ers ;-).
Jouw theorie klopt uiteraard ook, het management hiervan in de praktijk is nog een pittige kluif.
Men verwoordt de behoefte aan integriteit wel lekker veilig als "Netwerken is een kwestie van geven en krijgen, niet van geven en nemen.", met het promoten van zulke adagia proberen we de attitude te laten ontstaan waar we ons prettig bij voelen, maar het blijft nog redelijk in het abstracte. Ik vermoed trouwens wel dat vrouwen daarbij een extra handicap hebben; ik heb me door vakliteratuur laten vertellen dat vrouwen veel minder snel doorhebben dat iemand een [censuur] is en zulke mensen dus ook langer in hun netwerk dulden.
Of het wel snel doorhebben maar veel minder snel iemand uit hun cirkel weren.
Ook de omslag maken van je netwerk niet alleen ten bate van anderen maar ook van jezelf inzetten is voor veel vrouwen denk ik nog een slag gecompliceerder. Vrouwen zijn van nature meer netwerkers, maar omdat dit is vanuit een sociaal talent vinden ze het ook moeilijker om een commerciële slag te maken hierin. Daar kan het "geven en krijgen" adagium juist extra belemmeringen opwerpen om een gezonde balans te vinden tussen verbinden en verbonden worden, gevraagd worden en te vragen.
Op zich éigenlijk twee issues denk ik (parasietmanagement en het ZKJID-syndroom) maar ze zijn wel met elkaar verbonden.
Ik zal je advies, vermomd als order ;-) om te lezen over 'uitstel van oogsten' ter harte nemen.
Annedien
Bij nadere bestudering is die PDF 197 pagina's, waarbij ik niet zo snel zie waar jij op doelt, zou je de kern van dat uistel van oogsten hier met ons willen delen?
Ok. Leuke discussie. Naast dat alertheid op parasieten en zkjid-ers zeer gewenst is, zie ik één voordeel aan zkjid-ers. Ik vind het persoonlijk prettig om mensen te helpen, het is alleen soms erg lastig om een vraag, laat staan een duidelijke vraag, uit iemand te krijgen. Dus zkjid-ers die uit zichzelf met een duidelijke vraag op mij afstappen waardeer ik in eerste instantie zeer. Of ik er wat mee doe hangt ervan af of ik inschat dat mijn inbreng meerwaarde kan hebben voor de vrager en de 'iemand die...'.
Eens-- ZKIJD'ers zijn ook niet erg of slecht, maar zoals zoveel in 't leeven gaat het om evenwicht en integriteit en "plaats bepalen".
Soms is het ook prettig om zonder oordeel gewoon even door te verbinden.
Zoals ik in mijn eerste post al zei: ZKJID'ers valideren je ook in je waarde, die voor een deel bepaald wordt door je mate van verbondenheid. Hoe meer waarde je laat onstaan, hoe meer er naar je terugvloeit. Dat soort simpele oorzaak-gevolg principes vertrouw ik volledig.
Ik vind het ook heerlijk om feedback te krijgen van ZKJID'ers die goed geholpen zijn. Ik realiseer me vaak ook dat ieder z'n eigen stijl heeft en dat mijn reactie op een vraag niet de 'waarheid' is-- wat ik als egoïstisch interpreteer hoeft dat helemaal niet te zijn. Het zegt gewoon iets over mijn allergietjes :-)
Ha Sanne en Annedien,
Wat leuk, reacties!
Ik heb je eerste stukje even herlezen voor ik me belachelijk maak en zal proberen uit te leggen wat ik bedoelde.
We leven in een netwerkeconomie. Hierdoor ligt een enorme waarde in het vinden van relaties en het creeren van netwerken.
Dat gebeurt op basis van (wederzijds) vertrouwen. Dit vertrouwen moet getoetst kunnen worden, vaak vraagt dit tijd, gedeelde ervaringen, intense(re) ontmoetingen...
Velen verliezen zich in mijn ogen in de kwantiteit van het ontwikkelen van netwerken ipv de kwantiteit. Voorbeelden online te over!
Wanneer een van beide partijen te makkelijk misbruik van de ander kan maken is de relatie te vluchtig en verlies je grip op elkaar - in mijn ogen heeft Annedien het hierover.
Ik geloof dat je in dat geval een gezamenlijk doel moet hebben, waarin Annedien haar meerwaarde vindt, waar 'zkjid' haar bij kan helpen.
***
Leuk leesvoer (en eerst de bladzijde van Ideavirus ;-)
- bladzijde 150: Answering Ina’s Question. Ik raad je wel aan meer te lezen dan alleen dit ;-)
Evolution of Cooperation
van Robert Axelrod (prisoners dilemma) legt uit hoe je vertrouwen kan bouwen.
Serieuze (en langdradige) PDF
Van Stanford / Rheingold over samenwerking, netwerk economie en vertrouwen
meer...
Ik heb er geen enkele moeite mee. Sterker nog, ik doe het graag, met liefde en plezier,. Mijn voordeel is wel dat ik het gros van mijn netwerk echt uit mijn hoofd ken, dus als iemand een zeg ken jij iemand die... vraag stelt is het meestal een kwestie van seconden dat ik kan zeggen ja of nee.
Maar... jawel, altijd een maar...
Het moet wel een vragende vraag zijn. Wat ik bedoel is: zeg, ken jij een goede designer, want ik heb een opdracht: ja. Maar als iemand komt van: goh, ken jij mensen in die en die hoek, want ik heb zo'n mooi product voor ze: nee.
Verder is het geen probleem voor mij. Gewoon stuk voor stuk doorverwijzen. Als twee mensen gelukkig worden (dat is dus mijn uitgangspunt), ben ik ook gelukkig, of wordt ik dat omdat beide mij ineens lief gaan vinden :)
Post a Comment
<< Home