Zo kan het ook, of toch niet?
Gisterenavond was ik op de netwerkborrel van OpenBC in Amsterdam. Het was wederom een zeer geslaagde avond, ik heb me erg vermaakt en een aantal zeer interessante mensen ontmoet. Het leuke aan dit soort avonden is dat iedereen er met hetzelfde doel is, namelijk anderen leren kennen. Je kunt dus zonder enig probleem iedereen aanspreken. Netwerken is zo wel heel makkelijk.
Maar heeft iedereen wel echt hetzelfde doel? Tijdens een gesprek dat ik met iemand had bleek al snel van niet. Deze man vertelde me dat hij op de borrel was om business te genereren. Hij sprak met veel mensen. Deed zijn pitch en inventariseerde of de betreffende persoon business voor hem had. Zo niet, op naar de volgende.
We raakten toch in gesprek over het onderwerp netwerken. Hij zag niet in waarom hij meer tijd zou besteden aan iemand die geen business voor hem had. Hij was er niet om vrienden te maken maar om business te halen. Ik probeerde hem te overtuigen dat netwerken een lange termijn ‘ding’ is. Dat je ook mensen kunt ontmoeten die misschien niet zelf behoefte hebben aan je product maar die weer mensen kennen voor wie het wel interessant is. Dat netwerken iets is van geven, en af en toe iets krijgen.
En ik vertelde hem dat ik het leuk vind om mensen te spreken die iets interessants hebben te melden, ongeacht of ik daar ‘business-wise’ wat aan heb. Omdat ik het gewoon leuk vind om met die mensen te praten. Zonde van de tijd vertelde hij me. Hij had twee concrete afspraken gemaakt met mensen die hij zojuist had ontmoet. Met beide personen ging hij binnenkort om tafel om over zijn product te praten.
Ik ben naar huis gegaan zonder enig concreet uitzicht op business. Heb me wel afgevraagd of het nu zo verkeerd is wat hij doet. Hij gaat snel en efficiënt te werk. Maakt twee concrete business afspraken. Zelf heb ik er niet meer dan een leuke avond en een aantal nieuwe leuke contacten aan ‘over gehouden’. Zou zelf niet zo te werk willen gaan. Geloof ook niet dat je er op de lange termijn beter van wordt. Hij helpt namelijk ook een hoop potentiële relaties om zeep door zijn manier van werken. Maar hij gelooft erin, haalt er business uit en voelt zich er lekker bij. Wie ben ik dan om te zeggen dat hij niet goed netwerkt?
posted by Anonymous @ 10:45
6 comments
6 Comments:
Wie jij dan bent? De survivor. Degene die ten lange leste in relaties investeert omdat je mensen interessant vindt. Degene die anderen met respect en interesse bejegent. Degene waar men graag mee praat.
Hij overleeft het wel, maar geniet een stuk minder, en heeft zijn kansen op derde of vierdelijns contacten vakkundig om zeep geholpen.
Ik denk dat doordat het fenomeen "netwerken" nog niet zo heel lang zo populair, benoemd en zichtbaar is (mede dank zij internet) er nog niet zoveel algemeen geldend inzicht is in netwerkstijlen. Ik denk niet dat het één beter is dan het ander, ik denk dat die man wel derde of vierdelijns contacten zal opdoen via die meeting, maar dan nog altijd erg dealgericht en dat heeft consequenties. Bijvoorbeeld: als het zakelijk wat minder met je gaat heb je ineens nauwelijks contacten over en sta je weer redelijk alleen en mag (moet?) je van voren af aan beginnen. In de natuur heb je soortgelijke systemen. Egoïsme en altruïsme zijn in wisselende mate evolutionair succesvolle strategieën. Een wolf is biologisch gezien niet "slechter" dan een schaap, en zo probeer ik dat bij netwerken ook te zien.
Het is ook gemakkelijk om te vergeten dat als je iemand eenmaal aardig vindt en je zaken gaat doen die persoon eens ook een "nieuw contact" was-- de band die je met elkaar krijgt maakt de overgang naar een zakelijke overeenkomst heel geleidelijk en natuurlijk, en dan is het grote voordeel van "vriendschappelijk netwerken" heel zichtbaar.
Ik moet hier eerlijkheidshalve wel bijzeggen dat ik de meeste mensen die heel erg op de business zitten en steeds met hun eigen marketing en handel pushen bezig zijn niet erg leuk vind, meestal. Die mijd is dus. Die mensen komen bovendien ook zelden op het idee om ten aanzien van *mijn* handel minstens even direct te zijn... dan willen ze meestal ineens eerst gepaaid worden, en dáár steek ik mijn energie liever niet in.
Het is ook een manier. Ik heb ooit, jaren terug, een stuk gelezen van een zogenaamde netwerk koning. Die stelde dat je nooit meer dan 5 minuten met iemand moest praten. Zelf geloof ik daar dus totaal niet in, ik geloof in het bouwen van relaties. Deze man doet me denken aan mijn oude baas, korte termijn is het enige wat telt. Of misschien een Ferengi uit Star Trek...
Hij maakt zeker winst op deze manier. En op de korte termijn vast ook meer dan jij en ik of Annedien. Echter vergeet hij twee dingen.
1) aangezien hij zijn idee pitched: wat is jouw motief met hem te praten?
2) er zal geen mens ter wereld ooit hem iets toespelen.
Het eerste is eenvoudig op te lossen: zorg dat je zoveel mogelijk verschillende borrels af gaat, want kom je zo'n persoon twee of drie keer ergens tegen, praat niemand meer met hem. Hij neemt alleen, geeft niets, dus is niet interessant voor mij.
Het tweede is de kern van netwerken. Waarom netwerk ik? Omdat mensen mij nu kennen en iets voor me willen doen. Als ik gisteren (seminar het nieuwe uitgeven) Annedien, Indira en enkele anderen eindelijk het pand uit werk *evil grin* krijg ik wel meteen het aanbod: als je nog een expertpanel nodig hebt voor je volgende seminar, laat het even weten. Zou iemand hem ooit gratis advies aanbieden?
Het één is goed, rendeert op de korte termijn, waarschijnlijk rendeert het goed, maar er zal nooit een natuurlijke flow zijn kant op gaan.
Daarnaast: wie zegt dat er ooit iets uit die twee leads komt? Ik geloof meer in de kracht van het gunnen. En als hij nul investeert, zal iemand hem de business gunnen? Of moet hij altijd op het scheptst van de snede concurreren?
Wb die tweede of derde lijn, misschien komt er wel iets uit die twee leads die hij meegenomen heeft, en via andere contacten die hij wél de moeite waard vond. Maar al die mensen die hij niet businesswaardig vond, vinden hem volgens mij niet aardig en herinneringswaardig genoeg dat ze hem gaan noemen wanneer ze geschikte business voor hem tegenkomen.
Het ging mij er niet zozeer om middels mijn post een waardeoordeel toe te kennen aan zijn manier van netwerken. Het heeft me gewoon enorm verbaasd. Jullie reacties lezend schoot me nog iets van dat gesprek te binnen.
Ik vertelde hem dat ik eind vorig jaar een deal heb gedaan die tot stand kwam door iemand met wie ik al tien jaar contact heb. Het is iemand met wie ik af en toe een hapje eet, een borrel pak of zo maar even bel. Gewoon, omdat we elkaar liggen. We praten dan over van alles en nog wat. Soms ook over wat ons zakelijk bezig houdt. Hij belde me afgelopen november op met de mededeling dat er binnen het bedrijf waar hij werkt een opportunity is die ik in kon vullen. En zo is die deal tot stand gekomen.
Je begrijpt wie het etentje daarna moest betalen ;))
Toen ik dit verhaal tijdens de OpenBC borrel aan hem vertelde was zijn reactie dat hij het knap vond dat ik zo lang contact met iemand kon hebben voordat er eindelijk eens business uit kwam. Ik heb nog geprobeerd te verduidelijken dat we contact hebben omdat we elkaar liggen en niet om business te doen. Die business is een toevallig voortvloeisel van het feit dat we elkaar ‘aardig’ vinden. Al had ik nooit business met hem gedaan dan zouden we ook contact houden. Dat begreep hij niet.
Al met al blijkt maar weer dat mensen allemaal op hun eigen manier tegen relaties en netwerken aankijken. Er zijn vele wegen die naar Rome (of business, zo je wilt) leiden.
Tja, je hebt veel mensen die zaken en privé erg scheiden. Ik spreek steeds vaker over zakenvrienden. Mensen die ik (nog) niet uitnodig op mijn verjaardag, maar eigenlijk geen zakenrelaties zijn.
Post a Comment
<< Home