Wanneer ben je dood ?

Vandaag las ik in de email dat een vrouw die ik vorig jaar een aantal malen telefonisch gecoacht heb is overleden. Het lichaam is vrijgegeven, er is geen misdrijf in het spel. Haar hond aangelijnd. Zij ergens in een sloot.

Ik belde met Toine, een van mijn drie life coaches, en vroeg hoe zij omgaat met iemand die andere keuzes maakt dan de keuzes die de coach ziet. Ze zei : ik heb respect voor de keuze van de ander. Meer kan ik er eigenlijk niet over zeggen.

Ik zei dat ik met mijn mind dit kon snappen. En toch was er iets anders, iets waar ik nog niet bij kon. Toine stelde voor: voel wat het met je doet. En ineens was er dit - een deel van mijn aandacht was met haar mee gegaan. Toine zei : maak een buiging voor haar lot, en roep je aandacht terug bij jezelf; het is je tijd nog niet.

Al sinds geruime tijd definieer ik mezelf als : ik ben mijn aandacht, ik ben waar mijn aandacht is. En nu begreep ik ineens hoe mijn verhouding met de doden is.

Wanneer ben je dood ? En wat betekent het om in leven te zijn?

Deze blog heet "netwerken". Voor mij is netwerken, dat ik mij laat raken door de ander. Sterker nog, ik laat mij beïnvloeden, ik stel mij open voor een uitwisseling van aandacht. Een stukje van mij, van mijn aandacht, gaat naar de ander. En een stukje van de ander nestelt zich in mij. De een noemt het vertrouwen, de ander noemt het liefde, ik noem het aandacht.

Mijn drijfveer in het netwerken is daarin gelegen, dat ik het contact met de ander voel. Ik voel enerzijds dat ik onderdeel ben van een geheel, een veld van aandacht. Anderzijds ben ik uniek, en kan daardoor contact maken met iets, met iemand, die ook uniek is, die los staat van mij. Contact vooronderstelt drie elementen : twee pijlers, en een brug die beide pijlers verbindt.

Irene, ik heb diepe bewondering voor jouw aandacht in mij.
Mijn aandacht vraag ik niet terug; ik schenk het je, met al mijn liefde voor het leven.

Liefs Ronald