Afgelopen maandag was het speednetworking event in Artis in Amsterdam. Een verslag van de in mijn ogen geslaagde avond.
Ontvangst: ik begin even met een klein kritiekpuntje, namelijk dat de badge-uitdelers iets meer interesse in elkaar leken te hebben dan in de gasten. Ik kwam vroeg, en zag even later dat dit beter ging, misschien was het een opwarm-momentje. Verder ben ik goed geïnformeerd en doorverwezen. De informatie over de deelnemers, die na afloop te verkrijgen was, had misschien nóg effectiever gewerkt wanneer die van tevoren was uitgedeeld.
De innerlijke mensch: het buffet was prima de luxe, en ook om drank hoefde je niet lang verlegen te zitten. Complimenten aan de catering van Artis.
Décor / locatie: sfeervolle setting. Statafels houden de loop erin. De lampen in de zaal met het glazen dak verblindden mij af en toe omdat ik kleiner ben dan de meeste van mijn gesprekspartners en daardoor veel omhoog kijk.
Kick off: sprekers. Ferry Houteman, voorzitter van MKB Amsterdam verzorgde de kick-off en gaf het stokje over aan Martijn Aslander. Beiden waren bondig, energiek en met hier een daar een lach. Inspiratie om gemotiveerd aan het speednetwerken te beginnen.
Het speednetwerken zelf: de groep werd verdeeld in staanders en lopers, waarbij de lopers rouleerden over de staanders. Door technische drempels was de online matching niet gelukt, dus moest er een beetje gegokt worden bij het zoeken naar een gesprekspartner. Voor mij persoonlijk geen probleem, maar voor mensen die echt gericht met een aantal mensen willen praten is het toch behoorlijk zoeken geweest. Na 4 netwerkpraatjes een korte pauze waarna de rollen omgedraaid werden. Per gesprek had je 10 minuten de tijd, waarbij ieder zijn elevator pitch kon afsteken en uiteindelijk samen bekeken werd 'wat kunnen we voor elkaar doen'.
De wisselingen, van spreekbeurt en van tafel, werden in de zaal telkens aangekondigd door de gastheer. Soms vond ik dit vrij storend, het volume was luid, en hij herhaalde het een paar keer, waardoor voor mij de 'flow' vaak uit het gesprek werd gehaald. Wat mij betreft hadden ze kunnen volstaan met een soort belletje ofzo.
Ik heb energieke, gedreven, inspirerende en creatieve mensen ontmoet, en niet alleen aan de speednetwerktafels, maar ook aan de bar en in de wandelgangen. Een paar mensen heb ik kunnen doorverbinden met anderen uit mijn netwerk. Met sommigen zal ik zéker in de toekomst nog contact hebben en anderen zijn de moeite van het archiveren absoluut waard. Ik heb mooie verhalen gehoord, mijn speedpitch mogen bijslijpen en hele leuke feedback gehad op wie ik ben en wat ik doe. Ik ging er met méér energie vandaan dan waarmee ik kwam [had eerlijk gezegd meer zin in een avondje bank + boek] en heb dus zeker geen spijt.
Ben ik er de volgende keer weer bij? Jazeker want dan zal mijn verhaal nog lekkerder lopen en heb ik mij het systeem wat meer eigen gemaakt waardoor ik hopelijk weer wat inspirerende contacten opdoe. Advies aan anderen die eens mee willen doen: reken op een avond horizonverbreding en interessante mensen ontmoeten. Ook hier geldt de netwerkwet: eerst geven, dan halen.